Παραδοσιακό ξύρισμα, η δική μου μικρή ιστορία

Η νεολαία δυστυχώς σνομπάρει το παραδοσιακό ξύρισμα, μην γνωρίζοντας τα προτερήματα του, που δυστυχώς δεν είναι γνωστά και τα mainstream κανάλια σαφώς δεν θα το αναφέρουν ποτέ για ευνόητους λόγους. Οπότε και αποφάσισα να μεταφέρω εδώ μερικές προσωπικές ιστορίες μελών, μπας και πείσει κανέναν η ιστορία του. Η πρώτη ιστορία έχει τίτλο “Η δική μου μικρή ιστορία”.

Δεν είχα καλή σχέση με το ξύρισμα

Εγώ μέχρι πρότινος δεν είχα καθόλου καλή σχέση με το ξύρισμα και αυτό γιατί το ξύρισμα, ειδικά αν γίνονταν σε κοντά γένια (δηλαδή μικρότερα των 5 ημερών) ήταν για εμένα μια απίστευτη ταλαιπωρία. Στο λαιμό γέμιζα κοψίματα και ερεθισμούς και με «ανάγκαζε» έτσι να ξυρίζομαι το πολύ μια φορά την εβδομάδα.

Αλλά και πάλι δεν ήταν σίγουρο πως θα την «έβγαζα καθαρή» χωρίς κοψίματα και ερεθισμούς. Και προσπαθούσα να το αντιμετωπίσω με τον τρόπο που το κάνουμε συνήθως, αγοράζοντας το πιο νέο ξυραφάκι που έβγαινε στην αγορά, με τις περισσότερες λεπίδες, που υπόσχονταν ένα άνετο και βαθύ ξύρισμα χωρίς ερεθισμούς, παρασυρμένος από τους τύπους στις διαφημίσεις που με τρεις κινήσεις τους έβλεπες να έχουν ένα τέλειο ξύρισμα. Αυτό βέβαια σήμαινε ταυτόχρονα πως θα έπρεπε να καταβάλω ένα μεγαλύτερο τίμημα καθώς τα νέα ξυραφάκια είναι συνήθως κατά πολύ ακριβότερα από τα παλιά και τα ανταλλακτικά τους επίσης.

Ανακαλύπτοντας το φόρουμ

Έτσι, ψάχνοντας λίγο στο ίντερνετ, προκειμένου να δω τι κάνει ο υπόλοιπος κόσμος σε σχέση με αυτό, ανακάλυψα αυτό εδώ το φόρουμ στο οποίο ορισμένοι τύποι, ασχολούνταν με κάτι που ονόμαζαν «παραδοσιακό ξύρισμα».

Διαβάζοντας λοιπόν λίγο το φόρουμ, ανακάλυψα ότι αφενός μεν υπάρχουν ακόμα οι «παλιές» μηχανές ξυρίσματος σχήματος Τ στις οποίες έβαζαν ξυραφάκια, αφετέρου δε, υπήρχαν ακόμα άνθρωποι που ξυρίζονταν με αυτές τις μηχανές και που «πίνουν νερό στο όνομά τους».

Και όλοι έλεγαν πως για να γλιτώσεις από ερεθισμούς και τέτοια, δοκίμασε το παραδοσιακό ξύρισμα, δηλαδή ξυριστική μηχανή ασφαλείας με λεπίδα (ή αγγλιστί safety razor), κρέμα ξυρίσματος ή σαπουνάκι, πινέλο ξυρίσματος για την δημιουργία του αφρού και για το τελείωμα after shave λοσιόν ή κρέμα, ότι προτιμά ο καθένας.

Τι έχω να χάσω;

Ως τύπος περίεργος που είμαι είπα και εγώ να κάνω μια δοκιμή, στο κάτω κάτω τι είχα να χάσω?
Έτσι λοιπόν ένα απογευματάκι, από γνωστό κατάστημα προμηθεύτηκα τα απαραίτητα και έβαλα σε εφαρμογή το σχέδιο «παραδοσιακό ξύρισμα».

Ξεκίνησα λοιπόν όλη τη διαδικασία, προετοιμασία προσώπου, δημιουργία αφρού κ.λ.π. και άρχισα να ξυρίζομαι αργά και προσεκτικά με απαλές κινήσεις και το σημαντικότερο, χωρίς να βάζω καθόλου δύναμη στη μηχανή σύμφωνα με οδηγίες από το φόρουμ και από σχετικά βιντεάκια που είδα στο youtube.

Φτάνοντας στον λαιμό είχα λίγο τις αμφιβολίες μου (τα γένια μου ήταν μόλις 3 ημερών άρα πολύ κοντά για ξύρισμα για τα δικά μου δεδομένα) και αφού έκανα την μία πλευρά του λαιμού με την μηχανή, είπα να χρησιμοποιήσω το κλασσικό μου ξυράφι (Gillette Sensor Excel) για την άλλη πλευρά, αφενός μεν για να μετριάσω τον φόβο μου και αφετέρου δεν για να δω την διαφορά. Και πράγματι η διαφορά φάνηκε αμέσως. Στην πλευρά που έκανα με την ξυριστική μηχανή οι ερεθισμοί (αν υπήρχαν) ήταν ελάχιστοι, στην άλλη πλευρά, όχι μόνο κατασφάχτηκα, αλλά γέμισε ο λαιμός μου ένα μεγάλο κόκκινο μπάλωμα.

Στροφή στο παραδοσιακό ξύρισμα

Τέρμα λοιπόν τα ξυραφάκια μιας χρήσεως για εμένα (όποια και αν είναι αυτά, αφού το τελευταίο που είχα πάρει ήταν το fusion power proglide) και στροφή στο παραδοσιακό ξύρισμα με μηχανή και λεπίδα.

Ότι χρειάζομαι υπάρχει πλέον στο ίντερνετ και με πολύ μικρό κόστος φτάνει στην πόρτα μου άμεσα από ηλεκτρονικά καταστήματα οπότε και όποιοι δισταγμοί γεννιούνται του τύπου «που να τα βρω, θα είναι ακριβά αυτά, δεν τα αγοράζει κανένας» δεν έχουν πια καμία βάση.

Έχω κάνει ήδη το πέμπτο μου ξύρισμα με αυτόν τον τρόπο και όλα σε γένια μόλις τριών ημερών και τα αποτελέσματα είναι πάρα πολύ καλά για αρχή με σχεδόν καθόλου ή με πολύ μικρούς ερεθισμούς. Τέρμα λοιπόν η αξυρισιά για εμένα και ζήτω το παραδοσιακό ξύρισμα.

Αφού πλέον το παραδοσιακό ξύρισμα για εμένα έχει γίνει δρόμος χωρίς γυρισμό, αποφάσισα να κάνω ένα μικρό δώρο στον εαυτό μου και μετά από μια σχετική έρευνα στο φόρουμ, είπα να προβώ στην αγορά μιας καλύτερης ξυριστικής μηχανής (ή ξυράφι ασφαλείας όπως το είχα αναφέρει) από αυτήν που πήρα αρχικά και προσανατολίστηκα στην αγορά μιας Edwin Jagger και συγκεκριμένα το μοντέλο με την κυλινδρική γραμμωτή λαβή δηλαδή το DE89LBL.

Το ξύρισμά μου πλέον απογειώθηκε.

Η μηχανή είναι φανταστική, κόβει με ακρίβεια, πολύ απαλά και κυρίως με ασφάλεια. Ούτε μια στιγμή δεν σου αφήνει την εντύπωση ότι μπορείς να κοπείς (παρόλο που μπορείς αν δεν ακολουθήσεις κάποιους απλούς βασικούς κανόνες φαντάζομαι) και πραγματικά χαίρομαι να ξυρίζομαι.

Πλέον δεν βλέπω την ώρα να ξαναξυριστώ!

Είμαι πραγματικά πολύ ενθουσιασμένος, αν και δεν αποφεύγω πάντα κάποιους ερεθισμούς στον λαιμό, κυρίως λόγω των πολλαπλών περασμάτων (που το ξέρω πως πρέπει να αποφεύγονται αλλά δεν το καταφέρνω πάντα) στην προσπάθειά μου να έχω ένα τέλειο αποτέλεσμα.

Τώρα πια κοιτάζω να βελτιώνω την τεχνική μου όσο περισσότερο μπορώ και προσανατολίζομαι στην δοκιμή περισσότερων λεπίδων που θα δοκιμάσω με την μηχανή μου, για να βρω τι μου ταιριάζει καλύτερα, μια και οι επιλογές είναι πάρα πολλές και το ξύρισμα μπορεί να διαφέρει από λεπίδα σε λεπίδα από ότι κατάλαβα.

Κάπως έτσι έχει δική μου ιστορία και τα πρώτα μου βήματα στο ΠΞ και πραγματικά ευχαριστήθηκα την αλλαγή.

Μας γράφει ο φίλος Panagiotis_17 εδώ.

Εγώ από μεριάς μου του εύχομαι, καλά ξυρίσματα…